بررسی شیوع آمپوتاسیون اندام تحتانی در بیماران مبتلا به زخم پای دیابتی در بیمارستان دکتر شریعتی و امام خمینی (ره) از سال 1358 لغایت 1380

دیابت یکی از بیماریهای شایع با عوارض متعدد ناتوان کننده می باشد. این عوارض تا اندازه زیادی با روش های ساده و ارزان قابل پیشگیری و کنترل هستند. پیشگیری از بروز عوارض مربوط به پا به ویژه امری ضروری است چرا که علاوه بر موربیدیتی و مورتالیتی فراوان، وقت و هزینه بسیاری را نیز صرف خود می نماید. این مطالعه جهت بررسی شیوع آمپوتاسیون اندام تحتانی در بیماران بستری به علت زخم پای دیابتی طراحی گردید.در این مطالعه که بصورت گذشته نگر توصیفی تحلیلی در بیمارستان های دکتر شریعتی و امام خمینی انجام گردید. اطلاعات مورد نیاز مربوط به 281 بیمار دیابتی که از سال 1358 تا 1380 به علت زخم پا در این بیمارستان ها بستری شده بودند، از پرونده های آنها استخراج گردید و با استفاده از نرم افزار SPSS وارد رایانه شده، آنالیز گردید.در طی 22 سال در مجموع 281 بیمار (61% مرد و 39% زن) مبتلا به زخم پا بستری شده اند که آمپوتاسیون اندام تحتانی از سطوح مختلف در 30% موارد انجام شده است. میانگین مدت بستری در گروه منجر به آمپوتاسیون به وضوح بیشتر از گروه بدون آمپوتاسیون بوده است(P:0.00).آمار آمپوتاسیون به علت زخم پای دیابتی در کشور ما بالاتر از آمارهای جهانی است که این موضوع لزوم توجه و برنامه ریزی در سطح کلان برای ارتقای سطح مراقبت از پای بیماران دیابتی را گوشزد می کند.